Silvia's verhaal: mijn bevalling op de baarkruk

Op 1 oktober was ik uitgerekend. De week daarvoor had ik al veel last van voorweeën gehad, en een paar keer dacht ik dat het echt begonnen was maar ze hielden steeds na een tijdje op. Dus toen ik op de ochtend van 3 oktober in de bouwmarkt was en weer last van buikpijn had, had ik nog geen idee dat het echt begonnen was. Maar rond twaalf uur wist ik het zeker. Het was begonnen. Niet regelmatig en nog zeker niet heftig maar het was zover. Dus oma bellen om mijn zoontje op te halen en de verloskundige bellen. Ik wilde erg graag dat ze al wel langs zou komen, ook omdat ik al een hele week voorweeën had gehad.

Liam

Toen Sietske er volgens afspraak om één uur was, had ik pas twee centimeter ontsluiting. Sietske dacht dat het die avond of pas de volgende dag zover zou zijn. Of ik wilde dat ze het een beetje zou helpen door te strippen? Graag, dacht ik nog. Na negen maanden kon het me niet snel genoeg gaan.

Dat heb ik geweten. Sietske ging weer weg, en na ongeveer twintig minuten braken mijn vliezen. Sietske weer gebeld, die kon er pas een halfuur later zijn. Maar tien minuten later riep ik Damien, mijn man: bel maar weer, de baby komt er nu aan, niet over een halfuur, maar nu.

Want dit waren persweeën. Ik kroop naar boven en hield ondertussen ze zo goed mogelijk tegen. Ik was graag in het ziekenhuis bevallen, maar daar was nu geen tijd meer voor. Ik had het al met Sietske doorgesproken: als het te snel zou gaan, dan moest het thuis. Terwijl Damien de kraamzorg aan het bellen was, rende Sietske binnen en de trap op, met in haar ene hand de baarkruk en in de andere de telefoon met de kraamzorg.

Vooraf had ik al met haar besproken hoe ik wilde bevallen. De vorige keer heb ik van het persen erg veel last gehad dus had ik bedacht dat we deze keer de zwaartekracht zouden laten helpen door op de baarkruk te bevallen. Mijn man had de spullen van het kraampakket, handdoeken en baby kleertjes al naar de slaapkamer gebracht. Er was geen tijd meer om alles goed klaar te leggen. Wat was ik blij toen ik Sietske de trap op hoorde rennen!

Eindelijk mocht ik doorgaan met persen. Eerst op handen en voeten op het bed want liggen voelde erg vervelend. Maar dat was ook niet prettig, dus Sietske stelde voor om op de baarkruk te gaan zitten. Damien zat achter me om me vast te houden en Sietske voor me. Een paar persweeën later was hij er al: Liam.

Terwijl ik nog op de baarkruk zit krijg ik Liam in mijn armen. Omdat Damien nog achter me zit moet Sietske de navelstreng doorknippen terwijl ik Liam vasthoud. Wat een intieme bevalling zo met z’n drieën. En wat een geweldige uitvinding die baarkruk. Zoveel beter dan mijn eerste bevalling! Nadat ik weer op het bed ben gaan liggen komt de kraamhulp. Ik ben nog in een roes van de bevalling en laat alles verder maar over me heen komen. Toch fijn om gewoon al thuis te zijn. Naast mij ligt Liam heerlijk bij mij te drinken. Wat is hij mooi…